E los valàpartits e que m ’apliqui, que m ’apliqui !... Chic de temps après,
n ’i a un que ’riba:
—
Ei acabat patron !
—
A ! ço ditz, es bien hèita, es minhona, es finholada. Aquô ’s dau
trabalh sonhat. Mès fau aténder los auts. Pausa ta cavilha.
L ’aute ’riba en mêmes temps quasi:
—
O ! Es minhona aquera tanben ! Sèi content de vàste trabalh. Pausa
ta cavilha. Atendem lo tresième !
Lo tresième 'riba, las duas mans darrèir l ’esquina, upèi lo cap baishat.
—
E be ! li dishut lo patron, e ta cavilha ?
—
Mès patron (en levons los braç), pàdi pas har de cavilha sens veire
lo trauc !
—
A ! Mon dràlle, aquô ’s tu qu
’aura ma gojata. E hiren lo maridatge
pas pausa après.
LE LÉGENDAIRE
La légende « étiologique » donne une explication sur l’origine de caractères
propres à certains animaux ou végétaux. Elle peut être étendue à des produits
élaborés par l’homme, comme le vin, par exemple.
Les animaux
La taupa e lo grapaud
Autes càps lo grapaud avè una coa apèi pas d ’ulhs. Apèi la taupa avè
los ulhs e pas de coa.
—
La taupa, era, es totjorn devath la tèrra : a los
ulhs plens de tèrra. Lo grapaud, eth, es totjorn sus tèrra, dens las èrbas.
—
Mès n ’i vedè res end aqueth temps. Alavetz hiren un pacte que sinhèren
tots dus:
50
