L’ôme de la luna
Quan lo diable descendut sus la tèrra, dishut end un païsan :
—
Tu que sès morre, n'as pas de blat. Mès ton vesin n'a. Tant que
va a la messa, va donc li copar.
E pardi, quà 's ce que se passèt. Lo meishant vesin angut copar lo blat.
Mès quan l'aute revingut de la messa e que vit son blat copat, n ’èra pas
content... Lo bon Dius vingut lo trobar. Apèi li dishut:
—
Aquà’s ton vesin que l ’a près. Mès lo vauc punir.
Alavetz lo bon Dius angut trobar aqueth vesin pèi li dishut:
—
Per ta punicion, te vauc mèter dens la luna emb ton dalh sus l'espatla,
e i damoraràs tôt lo rèste de nàstes jorns.
E 'quà 's dempuis que vedem lo meishant fauchaire qu 'es dens la luna
tots los càps qu’es plena e que passa sus nosauts.
60
