—
O mon dràlle ! Pàdi pas te balhar ma gojata sens que era sèie
consenta. Me comprenes ? ço ditz.
—
Mes àcben, patron, mès la aimi apèi vodri me maridar emb d ’era.
—
E be escota :parla IVn ! Jo de mon born IVnparlarèi, apèi reflechirem.
Bon, mès lo lendeman, Vaute qu'avè vist lo concierabule dau patron e
dau permèir obrèir, se ditz:
—
Diu demandar la dràlla en maridatge. Vauc i anarjo tanben !Alavetz
va trobar lo patron :
—
Patron ! Sèi amorôs de vàsta hilha !
—
O ! Tu tanben ? li ditz. E ! Aquà ’s dus ! Pàdi pas maridar ma dràlla
emb dus, pensa. Tu tanben, lo comprenes ?
—
Oc patron, mès la aimi, es minhona, apèi me plèt fort. Vodri ben
me maridar emb d'era.
—
E be, escota, IVn parlaràs, jo li’n parlarèi apèi reflechirem.
Quan ’riba a la botica, i a Faute comis... :
—
Be boti que lo patron dire pas que non tè, que me maridessi emb
sa gojata.
—
O ditz donc ! Mès jo que la vodri !
— Ah ! Eh
bé alors, nous voilà bien !
—
Escota : vauc anar jo tanben me prononçar. I va... :
—
Patron, vodri vos demandar quauquarrés mès aquà me gèina pasque
sèi pas lo permèir, li ditz. Vodri me maridar emb vàsta dràlla. Me plèt,
la aimi, i a pausa que la aimi dijà, apèi los auts s'an prononçât e jo vodri
lo har tanben.
—
Mon dràlle, réfléchis ! Pàdi pas balhar ma gojata sens que que digun
ne li auge parlât. A très gojats, e !... Parla IVh. Après IVh parlarèi, e
reflechirem. Vam har quauquarrés. Sèi content de
vos
tots. Egal, pàdi pas
la balhar a très. Bon, escota, ço dishut, vauc vos aperar a tots apèi vauc
vos balhar un petit trabalh a har.
Sona sos très obrèirs e los valà que 'riban. Lisi ditz aquà :
—
Vaqui, tots très vodritz ma hilha. E jo pàdi pas la maridar a très.
Alavetz vauc vos har har de las cavilhas. Lo que harà la pus minhona
cavilha dens lo temps lo pus cort, aquà ’s aqueth qu’aura ma hilha.
—
A bàn !
