Mès l ’aute se didèva:
—
Jo èi lo molin de pèira que ha encara la harina.
L ’estiu ’riba. Lo molin de pèira botjava, eth. L ’aute, au contra, hondut
tôt. Lo diables estut encara rostit.
Ce conte fait souvent suite au précédent. Il semble, en effet, faire allusion, au
début, à un problème agricole et, peut-être, de partage des récoltes...
Le diable impose des épreuves à un paysan qui risque de perdre son âme s’il
ne s’en acquitte pas positivement. Conte du type 1091 (Aarne et Thompson).
Robèrt lo diables e lo païsan
Aquà èra Robèrt lo diables que èra en deficultat emb d ’un proprietèra.
Aquà èra enujôspasque volé lo menar emb d ’eth a l ’enfèrn. ’Lavetz ie ditz :
—
Saràs graciât se dovinas mon atge, coma m ’apèri, apèi lo nom d ’una
bèstia que te portarèi. Fadrà tanben que me montres quauquarrés.
34
